Steeds meer twintigers burnout
In mijn praktijk spreek ik de laatste jaren steeds meer twintigers die zijn uitgevallen met een burnout. Enkelen vertelden dat dit al hun tweede of derde burnout was. Nog geen 30, opgebrand, je bed niet meer uit willen komen, geen zicht hebben op wat je leuk vindt in het leven en waar je energie van krijgt. Daarnaast veel onbegrip van de omgeving. Hoezo opgebrand: je begint net met werken! Waar komt deze tendens toch vandaan?

De prestatiegeneratie
Onlangs las ik het boek De Prestatiegeneratie, geschreven door Jeroen van Baar. De subtitel: een pleidooi voor middelmatigheid, maakte mij minstens zo nieuwsgierig als de titel zelf. Dat dertigers moeten dealen met hun dertigersdilemma’s was al bekend. Dat ook twintigers blijken te kampen met hun eigen twijfels en dilemma’s krijgt steeds meer aandacht.
Tijdens het lezen van het boek begon ik beter te begrijpen hoe het komt dat ik steeds meer twintigers met een burnout spreek.
Jeroen van Baar weet de huidige generatie twintigers mooi te omschrijven in een heel herkenbaar verhaal. Zij worden opgevoed met de boodschap: “Jij hebt alle kansen, maak iets van je leven!” Daar waar mijn generatie (ik ben een veertiger), aan het eind van de studententijd zich druk ging maken om CV, netwerken, solliciteren, loopbaan en zo meer, houdt de huidige generatie zich tijdens de middelbare school al bezig met het ondernemen van activiteiten die goed staan op je CV.

Als ik met de twintigers van nu in gesprek ga over de druk die ze al jaren ervaren om te presteren, te willen voldoen aan de verwachtingen van hun omgeving, dan is het voor hen vaak een enorme teleurstelling wanneer het leven niet zo maakbaar blijkt te zijn als verwacht. Tel daar de prikkels die bijvoorbeeld social media met zich mee brengt bij op en voilà: een burnout ligt op de loer.

Gas terug
De huidige generatie twintigers is gewend om maar door te gaan. Zij zijn min of meer geboren in de 24-uurs economie en zijn veel minder groot gebracht met het begrenzen van werktijd en privétijd. Er is logischer wijs minder tijd voor herstel doordat werk en privé meer door elkaar heen lopen. Het is dan ook belangrijk te kijken hoe je enerzijds gas terug kunt nemen, je grenzen kunt bewaken, en anderzijds je energie opbouwt door dingen te gaan doen die jij leuk vindt. Laat los wat een ander van je verwacht en denkt en onderzoek wat je eigen drijfveren zijn. Het klinkt misschien makkelijk, maar het is een hele klus.

Overigens zijn dit vraagstukken die in mijn ogen voor alle generaties gelden. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik tijdens het lezen van de Prestatiegeneratie dacht: hé dit gaat over mij. Zijn we niet allemaal af en toe grenzeloos in onze behoefte alles uit het leven te halen. Dus ik neem me voor ook zelf weer wat gas terug te nemen en te genieten van het septemberzonnetje. Voeg meteen maar de daad bij het woord….

Wat doe jij om je eigen drijfveren te volgen?