Tot nu toe rolden de blogs min of meer uit mijn pen. Dat geldt niet voor deze blog. Al lang loop ik met het idee rond een blog te schrijven over “Niksen” en paradoxaal genoeg… er kwam niks. Het moge duidelijk zijn: voor iemand die graag actief is, vaak bruist van de energie en ideeën, is niksen een lastig onderwerp. Toch weet ik dat het me ook wat kan opleveren om me hier eens wat meer in te verdiepen.
Niksen impliceert voor mij een bepaalde mate van passiviteit en tegelijkertijd is het een “werkwoord”. Van Dale stelt simpel: de betekenis van niksen is “niets uitvoeren”. Zoekend op synoniemen kom ik op de volgende woorden: lanterfanten, beuzelen, duimendraaien, fleren, kaaiewaaien, leeglopen, luieren, lummelen, sjappietouwen, zijn tijd verdoen. En wellicht ligt hier ook meteen de crux: van luieren en lummelen kan ik echt genieten maar als ik het idee heb dat ik mijn tijd verdoe…. Tja, dan heb ik daar toch wel een oordeel over.
Zit het wellicht in het woordje “niks” waar ik “niks” mee heb? Talig als ik ben, ben ik gevoelig voor woorden. Het ene woord raakt me, met een ander woord heb ik “niks”.
Ik mijmer verder: Kan het eigenlijk wel, “niksen”? Bestaat “niksen”? Het zijn bijna filosofische vragen… In tijden waarin vragen over zingeving niet meer als zweverig worden ervaren en levensvragen steeds vaker gesteld worden passen ook deze vragen. Hoe neem jij de tijd voor jezelf? Wat betekent niksen voor jou?
Voor mij gaat niks doen over je even terugtrekken uit de hectiek, de boel de boel laten, even niets moeten. Waar dit voor mij uiteindelijk over gaat is vertragen en ont-moeten. Terugschakelen naar een lagere versnelling, genieten van wat er is, alle to do lijstjes aan de kant, ontspanning zoeken in muziek of een goed boek, rommelen in de tuin. Dat is toch niet niks zou je zeggen.
In de gesprekken met mijn cliënten die tegen een burnout aanzitten of leren omgaan met hun burnout, komt “niks doen” regelmatig aan de orde. We hebben het dan vaak over ont-moeten, gas terug nemen en ik stel dan voor tijd te nemen voor een beetje lanterfanten. Aangezien mensen die kampen met een burnout bijna zonder uitzondering actieve, loyale en betrokken mensen zijn, reageren ze ongeveer zoals ik. “Hoe bedoel je: Lanterfanteren?” “Niks doen?”
En ja, door ervaring wijs geworden durf ik met een glimlach te zeggen: Ja, niks doen!
Mooi blog, leerzaam en goed om weer te lezen over het belang van niksen én dus ook mógen genieten!
Dat is ook waar ik onder andere met mijn coachees aan werk 🙂